Και τις αστραπές στα μάτια του εκείνο το βράδυ και συλλογιόμουν: Η δίψα του αφορούσε περισσότερο την ταπετσαρία, αυτή καθεαυτή, παρά τις ιδέες μας για τα νέα έπιπλα. Ή και κάτι άλλο που δεν το καταλαβαίνω, άκουγα πάντα μια δεύτερη φωνή κάπου απροσδιόριστα από το βάθος του καναπέ.
Όμως τώρα, ανάμεσα σε μας, εκεί ψηλά, και στο μπουφέ, ο ήλιος βασίλευε κι ο ουρανός χαμήλωνε κι ακουμπούσε στα κεφάλια μας σαν καύκαλο χελώνας.
Πέρα απ’ αυτόν το χαλύβδινο πύργο κυμάτιζε η σκοτεινή και πυκνή μάζα των πεύκων, που οι κορφές τους χειρονομούσαν, ήταν ατ ίδια που δίνουν το ξύλο τους για περίτεχνα τραπέζια και καρέκλες, έτρεμαν κι αντιστέκονταν στις πρώτες ριπές, και στη μέση το πένθιμο γκρίζο στρατόπεδο, ένα μισοβυθισμένο καράβι. Εκεί στο δάσος γίνονταν εικονικά ξύλα και ψευτο-βαφές, προκειμένου να σπάσουν τα επιπλα. Έσκαβαν μεγάλους λάκκους, σ’ έχωναν σ’ ένα κιβώτιο-επιπλο, σε κατέβαζαν κι άρχιζαν να ρίχνουν από πάνω χρώμα. Όσοι το πέρασαν αυτό, δε συνήλθαν ποτέ. Πολλοί το αγόρασαν. Ήταν μια ρηξικέλευθη πρόταση επίπλου κατοικίας. Το ίδιο πρωί είχαν μεταφέρει εκεί τρεις σημαντικές προσωπικότητες της διακόσμησης κι έπρεπε να το σταματήσουμε.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αν συνδυάσεις κατάλληλα τον σωστό μπουφέ με ένα περίτεχνο τραπέζι, το αποτέλεσμα είναι ονειρικό, αν δε μπορέσεις να προσθέσεις κι έναν σκανδαλιάρικο καναπέ, τότε μπορεί να αποκτήσει και μια νότα αισθησιασμού, στον γωνιακό καναπέ εκτός από το να κάθεσαι μπορείς να κάνεις και πιο πονηρά πράγματα. Αρκεί βέβαια να τα έχεις αγοράσει από το σωστό κατάστημα, όπως είναι το Sanfos που έχει γερά έπιπλα, που αντέχουν τα πάντα και πολύ καλές τιμές.
Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε.