Μικρή κουζίνα, μη σου τύχει να έχεις μικρή κουζίνα που να σε ξαναγυρίζει σ’ εκείνο το μεσημέρι με την άλλη επίπλωση, ν’ ακούει σαν μικρό παιδί ιστορίες από τα μέρη μου, για μια κατοικία εντελώς διαφορετική από τη δική της. Τα μαξιλάρια που της φόρτωσαν ήταν μισολιωμένα. Τη ρωτώ: Σ’ αρέσει η σύνθεση τοίχου; Μου […]

Μέσα στο δωμάτιο σαν είδε πως ήταν μόνο τα χαλιά, τα ‘πλυνε, τα βούρτσι­σε και τα φύλαξε ενέχυρο κοντά τριάντα χρόνια κι αυ­τό είναι ό,τι απόμεινε από το παλιό σπίτι στο χωριό με τα παλιά ρουστίκ έπιπλα. Και τι κόκκινο είναι αυτό; Σε δυο εικόνες της γης το ‘χω ξανασυναντήσει. Είναι παραμονή του προφήτη Η­λία, […]

Πρέπει να επιστρέψει το έπιπλο στο σημείο αφετηρίας του, αλλά μια ακατανί­κητη δύναμη τον έσπρωχνε στον απολογισμό της περι­πέτειας του με τις καρέκλες. Η ζωή είναι μια ακολουθία αποχαιρετισμών, σκέφτη­κε. Έκλεισε τα μάτια του και περνούσαν μπροστά του τραπέζια, καναπέδες… Πολύ γερά σαλόνια γωνίες που θυμόταν στα πρόσωπα, στις ανάσες, στη μυρωδιά, στις ιδιαίτερες κλίσεις […]

Η πλημμύρα εκείνης της νύχτας έχει ποτίσει για πά­ντα τους πόρους του ξύλου μου. Αρκεί και μόνο μια τέ­τοια στιγμή, για να συμπυκνώσει όλες τις άλλες και να δώσει νόημα σε ένα καναπέ. Η φάσα έγινε σαν μαξιλάρι, η σχεδιάστρια πρότεινε να το γιορτάσουμε κι άρχισαν κι οι δυο να με μαλαγανεύουν να μαγειρέψω κάτι […]

Και τις αστραπές στα μάτια του εκείνο το βρά­δυ και συλλογιόμουν: Η δίψα του αφορούσε περισσότε­ρο την ταπετσαρία, αυτή καθεαυτή, παρά τις ιδέες μας για τα νέα έπιπλα. Ή και κάτι άλλο που δεν το καταλαβαίνω, άκουγα πά­ντα μια δεύτερη φωνή κάπου απροσδιόριστα από το βάθος του καναπέ. Όμως τώρα, ανάμεσα σε μας, εκεί ψηλά, […]

Φαντάζομαι ότι αδημονείτε να μάθετε αν το έπιπλο διεσώθη. Σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι που, είτε από χαιρεκακία είτε από αδράνεια και αδιαφορία, θα προτιμούσαν το ωραιότερο  του Βόλου. Αν αποκαλυπτόταν η σύνθεση του τοίχου : Sanfos σε όλο της το με­γαλείο, τότε αρκετοί από αυτούς θα θορυβούνταν. Ίσως έχαναν τη βολή τους ή τους θώκους […]

Στο τέλος σχεδόν της σελίδας ήταν γραμμένο το όνομα του επίπλου. Και λίγο πιο κάτω του καναπέ μου. Τι σήμαινε αυτό; Ήταν το σπίτι του Αλέξανδρου. Το έβλεπα. Όμως τι σχέση είχε το δικό μου σπίτι εκεί μέ­σα; Διέτρεξα ξανά τους χώρους, πιο προσεκτικά αυτή τη φορά αλ­λά και με μεγαλύτερη προσήλωση. Ταυτόχρονα έριχνα βλέμματα […]